Publikacja ta adresowana jest do nauczycieli i do rodziców, ponieważ bez wzajemnej współpracy trudno uzyskać dobre efekty wychowania i kształcenia dzieci. Jak przystało na podręcznik metodyczny, zawiera on pakiety pomocy dydaktycznych: książka metodyczna przeznaczona jest dla nauczyciela, pakiet pomocy dla każdego dziecka z jego grupyW ostatnich latach nie ukazała się ani jedna publikacja metodyczna omawiająca kompleksowo problemy dwulatka w placówce wychowania przedszkolnego. Naprzeciw aktualnym potrzebom wychodzą niezmiennie prof. Edyta Gruszczyk-Kolczyńska i Ewa Zielińska, prezentując ponad 300-stronicową skarbnicę praktycznej wiedzy - podręcznik metodyczny "Dwulatki i trzylatki w przedszkolu i w domu. Jak świadomie je wychowywać i uczyć" wydany przez Centrum Edukacyjne BLIŻEJ PRZEDSZKOLA.Wiedza - Świadomość - Wzorce - Porady - Wskazówki - Rozwój - SatysfakcjaPodręcznik metodyczny "Dwulatki i trzylatki w przedszkolu i w domu. Jak świadomie je wychowywać i uczyć"- wykorzystuje obecny stan wiedzy o rozwoju psychoruchowym i procesie uczenia się dzieci w budowaniu modeli metodycznych w wychowaniu i kształceniu przedszkolaków;- konkretyzuje ponadczasowe wartości pedagogiki przedszkolnej, z respektowaniem aktualnych regulacji prawnych działalności pedagogicznej wychowania przedszkolnego;- uwzględnia zmiany w wychowaniu rodzinnych i oczekiwania rodziców przedszkolaków.To ponad 300-stronicowa skarbnica praktycznej wiedzy, z której dowiesz się:- o indywidualnych różnicach rozwoju psychoruchowego dzieci w drugim i trzecim roku życia oraz oczekiwaniach, jakim muszą one sprostać, przekraczając próg przedszkola;- o najważniejszych ustaleniach dotyczących wspomagania rozwoju umysłowego i kształtowania ważnych umiejętności wraz z krótką charakterystyką procesu uczenia się maluchów;- o kształtowaniu się dziecięcej ciekawości, gdyż od niej zaczyna się proces uczenia;- jak zorganizować zajęcia w grupach różnowiekowych;- o zależnościach pomiędzy wychowaniem zamierzonym i niezamierzonym, a także o tym, jak dzieci dowiadują się, co można, a czego nie można;- jakie są sprawdzone sposoby kształtowania dziecięcych kompetencji, aby proces uczenia się był zgodny z ich naturalnym rozwojem;- o co zadbać, aby dzieci bawiły się mądrze i długo;- o kształtowaniu czynności samoobsługowych z uwzględnieniem możliwości dzieci;- o sposobach rozwijania sprawności ruchowej oraz dbałości o zdrowie maluchów;- o wspomaganiu ich w skupianiu uwagi i organizowaniu aktywności, tak aby lepiej radziły sobie w każdej sytuacji;- o wspomaganiu w kształtowaniu umiejętności liczenia i rachowania - konkretne wskazówki oraz przykłady zadań i zabaw;- o sposobach wdrażania maluchów do słuchania muzyki, organizowania zabaw ruchowych przy muzyce, śpiewania piosenek i muzykowania;o współdziałaniu starszych i młodszych dzieci w ćwiczeniach i zabawach prowadzonych w konwencji Metody Ruchu Rozwijającego - przykłady wspólnych zajęć;- o wspomaganiu w realizowaniu złożonych form działalności.Fragment recenzji:Czytelnik ma otrzymać nowe dzieło znakomitych znawczyń tematyki wychowania i nauczania małych dzieci. Autorki odnosiły już wielokrotnie sukces wydawniczy, naukowy i popularyzatorski, publikując opracowania dotyczące rozwoju małych dzieci i jego wspomagania w kolejnych fazach życia. Tym razem wykorzystując częściowo swój dorobek, ale także go uzupełniając o nowe dane z literatury i nowe doświadczenia własne, przygotowały obszerną monografię o wychowaniu świadomym i mądrym dzieci dwu- i trzyletnich, czyli najmłodszych wiekiem przedszkolaków. Specyfiką książki jest to, że została ona napisana z myślą zarówno o nauczycielach (-lkach) przedszkola, jak i rodzicach z intencją, aby zbliżyć do siebie osoby w postępowaniu z dziećmi najważniejsze. Muszę przyznać, że jest to zadanie dosyć trudne, ponieważ wychowanie instytucjonalne wymaga specjalistycznych kwalifikacji i łączy się ze zdobyciem przez nauczycieli/nauczycielki nawet wyższego wykształcenia pedagogicznego. Natomiast rodzice na ogół takiego nie posiadają i wychowują dzieci w większości intuicyjnie oraz w oparciu o tradycję rodzinną i wzory zaczerpnięte z otoczenia. Stworzenie wspólnej płaszczyzny wychowania przez rodziców i nauczycieli byłoby z pewnością ogromnym osiągnięciem, ale mam pewną wątpliwość, czy uda się zachęcić szersze kręgi rodziców do studiowania tej publikacji. Jest ona z pozycji czytelnika nieprzygotowanego i łatwa, i trudna. Łatwość polega na ogromnej dbałości Autorek o przystępność języka, formę wyrażania myśli, ilustracyjność wypowiedzi, mnogość przykładów, ilustracji, konkretnych wskazówek działania. Trudność natomiast wiąże się z bogactwem materiału. Autorki przygotowały kompendium wiedzy, dotyczące różnych aspektów rozwoju dzieci i możliwości na nie oddziaływania. Praktyczne wskazówki podpierały za każdym razem odpowiednimi teoriami rozwoju, a także przypisami do piśmiennictwa, dlatego tekst wymaga uważnego studiowania, refleksji i przełożenia wskazań zawartych w podręczniku na konkretne działania.Zastanawiam się, jaki trud edytorski mogłoby podjąć Wydawnictwo, aby ułatwić czytelnikom korzystanie z tak ogromnego zasobu przydatnych informacji. Może korzystne byłoby zrobienie kolorowych wkładek dotyczących konkretnych form pracy z dziećmi albo załączników filmowych, prezentujących metodykę działania. Bo zalecenia Autorek są wielekroć bezcenne, a że zostały gruntownie udokumentowane - tym należy je uznać za jeszcze bardziej wartościowe; strata by to była niepomierna, gdyby choćby część z nich się zmarnowała w nadmiarze tekstu.Polecam gorąco to unikatowe dzieło nie tylko pracownikom przedszkoli i rodzicom, ale także studentom pedagogiki i innych dyscyplin, dotyczącym rozwoju i wychowania małych dzieci, jak: pielęgniarstwo, nauki o zdrowiu, psychologia, nauki o wychowaniu. Z pewnego punktu widzenia czytelnicy mogą być zawiedzeni, że w książce jest stosunkowo mało nowych pozycji bibliograficznych i niewiele jest odniesień zagranicznych. Osobiście widzę w tym pewien walor. Wskazówki są osadzone w polskich realiach systemu przedszkolnego i w realiach życia współczesnego naszych rodzin, a wiedza o rozwoju oparta na solidnych, bo klasycznych podstawach. Życzę Autorkom, Wydawnictwu i czytelnikom pełnej satysfakcji.Małgorzata Kościelska

Publikacja zawiera cele i treści kształcenia dla wszystkich obszarów edukacji matematycznej realizowanej w domu i w przedszkolach, z uwzględnieniem podstawy programowej. Każdy obszar edukacji jest omawiany w osobnym rozdziale.Na początku przedstawiono prawidłowości psychologiczne i pedagogiczne dotyczące danego obszaru wspomagania rozwoju umysłowego dzieci i kształtowania wiadomości i umiejętności matematycznych. Następnie omówiono treści kształcenia i podano komentarze metodyczne z opisami ćwiczeń, sytuacji zadaniowych, zabaw i gier. Rozdziały te tym różnią się od swoich pierwowzorów, że zawierają wyniki badań naukowych i doświadczenia pedagogiczne gromadzone w ciągu minionych dwudziestu lat.Prowadzenie edukacji matematycznej w domu i w przedszkolu według zaleceń zawartych w tej książce zapewni dzieciom lepsze efekty w szkole, nie tylko w edukacji matematycznej.

Książka udostępnia nauczycielowi profesjonalne GOTOWE narzędzia diagnostyczne.Wyjątkowość treści prezentowanych w publikacji podkreśla fakt, że, według Autorek, nieporozumienia w zakresie stosowania metody obserwacji wynikają z niedostatków publikacji poświęconych nauczycielskiej diagnozie i braku sprawdzonych narzędzi diagnostycznych. Autorki mają nadzieję, że ich starania wprowadzenia zmian przyczynią się do takiego wychowania i edukacji dzieci, aby lepiej wiodło się im w szkole i dorosłym życiu.Publikacja zawiera:Najważniejsze ustalenia dotyczące gotowości dzieci do podjęcia nauki w szkolePodstawy merytoryczne, uzasadnienie i cele nauczycielskiej diagnozyInformacje o tym, dlaczego w ramach diagnozy gotowości dzieci do nauki szkolnej trzeba fachowo prowadzić obserwację i analizować dziecięce kompetencjeOpisy organizowania obserwacji i analizy funkcjonowania dzieciOpis pułapek, w jakie wpadają nauczyciele podczas obserwowania dzieci w ramach diagnozy gotowości do nauki szkolnejNauczycielska diagnoza dziecięcych czynności samoobsługowych, sprawności ruchowych, funkcjonowania dzieci w trakcie zabawy, podejmowania i realizowania przez dzieci zadańEksperymenty diagnostyczne, organizacja, przebieg zajęć i obserwacjeCele nauczycielskiej diagnozy realizowanej w eksperymentach diagnostycznych wykonywanych przez dzieci indywidualnie i zespołowoSposoby notowania wyników obserwacji w zbiorczych arkuszach diagnostycznych, interpretacje i formułowanie działań w zakresie skuteczniejszego realizowania zadań przez dzieciArkusze diagnostyczne i rysunki

Zabawy z książką w przedszkolu, w domu i w szkole to skarbnica pomysłów na zabawy związane z literaturą dziecięcą. Skierowana jest do nauczycieli i rodziców dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Przydatna będzie również osobom prowadzącym warsztaty czytelnicze dla dzieci w bibliotekach czy domach kultury.Czytelnik znajdzie tu wiele przykładów zabaw inspirowanych książkami dla dzieci tematycznych, językowych, muzyczno-ruchowych, tropiących itp., jak i wykorzystujących różnorodne techniki plastyczne (m.in. kreatywne opowieści, tworzenie albumu przyrodniczego, księgi emocji, komiksu, kalendarza, książki kucharskiej, książki skojarzeń, recyklingowej).Publikacja ta stanowić może także doskonały punkt wyjścia do pedagogizacji rodziców.Wydanie wzbogacają wywiady z Ewą Stadtmller (autorką ponad stu książek dla dzieci) oraz osobami, które, robiąc to na co dzień, podają przykłady, w jaki sposób można pomysłowo promować czytelnictwo wśród dzieci i ich rodziców.Jeśli chcesz w nietypowy sposób rozbudzić u dzieci miłość do literatury, sięgaj śmiało po tę pozycję!

Zgodnie z nowymi rozporządzeniami Ministra Edukacji Narodowej z 2013 r. pomoc psychologiczno-pedagogiczna powinna być zapewniana na terenie placówki, do której uczęszcza dziecko.Nowe przepisy obligują więc nauczycieli do wyodrębniania dzieci, które potrzebują pomocy psychologiczno-pedagogicznej, oraz zaplanowania form udzielanego wsparcia, a także do opracowania programów pracy terapeutycznej. Ta książka to wsparcie dla nauczycieli w realizacji ich nowych zadań, zawierającaniezbędne wytyczne związane z przepisami oświatowymi, usystematyzowanąwiedzę merytoryczną oraz praktyczne wskazówki i gotowe projekty, które ułatwią stawienie czoła nowym wyzwaniom i obowiązkom. W jaki sposób ta publikacja pomoże nauczycielom?- przybliży pojęcie i metody diagnozy funkcjonalnej;- uporządkuje wiedzę z zakresu prawidłowości i rozwoju dziecka w poszczególnych sferach;- rozwinie umiejętności konstruowania prób diagnostycznych do oceny rozwoju dziecka;- omówi ogólne zasady dotyczące organizowania działań wspierających rozwój dziecka;- przedstawi zagadnienia dotyczące planowania terapii i doboru odpowiednich ćwiczeń;- pokaże, jak można organizować działania wspierające w sposób praktyczny, krok po kroku. Książka zawiera gotowe arkusze diagnostyczne!

Książka powstała na bazie doświadczenia matki i wiedzy psychologa. Jej adresatami są rodzice i nauczyciele. Rodzice, którzy nie mogą się zdecydować, czy posłać sześciolatka do szkoły, przeczytają o typowych problemach przeciętnego pierwszaka-sześciolatka i dowiedzą się, z czego one wynikają. Rodzice, którzy zapisali dziecko do pierwszej klasy i jesienią staną w obliczu tych problemów, uświadomią sobie, że nie są jedyni. Krótkie, trafne i rzeczowe komentarze psychologa pomogą im podjąć decyzję, a także lepiej zrozumieć dziecko i pomóc mu w pierwszych miesiącach nauki.Nauczyciele znajdą tutaj krótką charakterystykę sześciolatka, a także praktyczne wskazówki, jak z nim postępować. Dla osób, które nigdy nie pracowały z dziećmi młodszymi niż siedmiolatki, to bardzo pomocne źródło skondensowanej wiedzy.Dorota Smoleń ma podobne doświadczenia jak większość rodziców sześciolatków i opowiada o nich na łamach książki.Karolina Piękoś, która jest psychologiem, wyjaśnia punkt po punkcie, skąd się biorą pewne zachowania, i podpowiada, jak pomóc dziecku w pierwszych miesiącach nauki.Jeśli jesteś nauczycielem i nigdy wcześniej nie pracowałeś z sześciolatkami, ta książka będzie dla Ciebie bardzo przydatnym źródłem wiedzy o dzieciach w tym wieku. Przybliży Ci najistotniejsze zagadnienia i pomoże zrozumieć sześciolatki.Jeśli jesteś matką lub ojcem i...nie wiesz, jaką decyzję podjąć (o ile jeszcze masz wybór), Twój sześciolatek jest już w pierwszej klasie, ale ciągle chce się bawić, nie możesz "zagonić" pierwszoklasisty do odrabiania lekcji, Twoje dziecko nie potrafi usiedzieć pięciu minut nad zadaniem, sześciolatek wraca ze szkoły skrajnie wyczerpany, masz wrażenie, że Twoje dziecko kompletnie nie nadaje się do szkoły...Ta książka jest dla Ciebie!

Jak to się dzieje, że wystarczy malutkim dzieciom odpowiednio często pokazywać w ciągu dnia wyrazy zapisane dużą czcionką na planszach, a po jakimś czasie... będą umiały czytać?W poradniku została zaprezentowana rewolucyjna metoda czytania globalnego - jej realizacja w polskich warunkach, korzyści płynące z pracy tą metodą i błędy, jakich należy unikać. Koniec z wyklaskiwaniem sylab, wysłuchiwaniem, jaka głoska jest na początku słowa, z poznawaniem alfabetu literka po literce.Książka zawiera nie tylko przykłady zabaw w czytanie, są w niej relacje rodziców (także opiekunów dzieci dysfunkcyjnych) oraz odesłania do filmów, na których dzieci czytają.Najmłodszy czytelnik ma 1 rok 8 miesięcy.Czytanie globalne w każdym momencie MUSI być zabawą.

Głównym problemem rozważań ujętych w tomie oddawanym do rąk czytelnika jest systemowe podejście do edukacji, której podstawowym założeniem, zgodnie z dokonaną zmianą, jest pomoc człowiekowi w poznawaniu siebie, świata i związku ze światem, czyli edukacja dla rozwoju. Każda forma edukacji ma z założenia służyć rozwojowi, pomagać człowiekowi w stawaniu się coraz bardziej samodzielnym i niezależnym, w kontekście doświadczeń własnych, doświadczeń pokoleń, ustroju, państwa i systemie oczekiwań społecznych. Jeśli system się nie sprawdza, poddawany jest reformie. Takiej reformy dokonały władze oświatowe kraju - czy słusznie? Na jakiej podstawie stwierdzono, że zarówno struktura jak i program nie odpowiadają oczekiwaniom politycznym, kulturowym i cywilizacyjnym? Co tak naprawdę zostało zreformowane?

Spośród kilku zaproponowanych tytułów najodpowiedniejszy dla recenzowanego zbioru tekstów jest, moim zdaniem, Przestrzeń i czas dialogu w edukacji. Do kategorii przestrzeni i czasu, w kontekście dialogu, odwołują się bowiem Autorzy kolejnych materiałów - zarówno w tytułach swoich artykułów, jak i, co ważniejsze, w ich treściach.W strukturze tomu Pani Redaktor wyróżniła 5 części:I. Problemy współczesnego dzieciństwa jako podstawa zaistnienia dialogu w edukacjiII. Dialog w edukacji jako odpowiedź na nowe zadania dla współczesnościIII. Dialog w edukacji przedszkolnejIV. Dialog w przestrzeni pomiędzy przedszkolem i szkołąV. Między założeniami a realiami w systemie oświaty w PolsceCałość poprzedza wstęp, a zamykają poszukiwania, propozycje teoretyczno - praktyczne dla edukacji w dialogu - podsumowanie (w spisie treści inaczej jest zatytułowany ten ostatni fragment pracy).Część I otwiera opracowanie Tadeusza Pilcha Dziecko w klimacie zagrożeń globalnych i regionalnych. Jest to interesujące studium dotyczące tytułowych zagrożeń - bardzo dobrze udokumentowane, z licznymi odniesieniami do rodzimej polityki społecznej. Autor przytacza mało znane dane dotyczące ubóstwa i wykluczenia i na tym tle przedstawia newralgiczne zadania systemu edukacji na różnych jej poziomach - z uwzględnieniem porównań międzynarodowych.Do dialogu w relacji nauczyciel - dziecko nawiązuje Jolanta Zwiernik (Globalny dzieciak jako partner w dialogu z nauczycielem). Zwraca uwagę na rolę nauczyciela w tworzeniu warunków do dialogu, na różnice między sytuacją edukacyjną a okazją edukacyjną, na proces konstruowania wiedzy i dzielenia się nią, wprowadza i analizuje pojęcie globalnego dzieciaka jako aktora życia społecznego w swojej grupie rówieśniczej.O zagrożeniach dla dialogu, w ujęciu historycznym, pisze Danuta Waloszek (Zawłaszczanie dzieciństwa jako zagrożenie dla zaistnienia dialogu w edukacji dzieci) - prezentuje argumenty świadczące o wartości dialogu edukacyjnego i przedstawia tezy na rzecz obrony dzieciństwa.W części II, która, podobnie jak I, ma charakter ogólny, znajdujemy dwa opracowania. Pierwsze z nich Demokracja - dialog - edukacja. Trud budowania i rozwijania dialogu edukacyjnego (Marian Snieżyński) poświęcone jest poszukiwaniu drogi do dialogu - z uwzględnieniem komunikacji i relacji. Autor nawiązuje do istoty dialogu i przytacza (za Grażyną Klimowicz) wskazania dla nauczycieli, którzy chcą "nawiązać bliski kontakt z uczniem".Drugie dotyczy dialogu i języka - odsłaniania znaczeń (Iwona Kopaczyńska). Autorka, traktując swoje wystąpienie jako głos w dyskusji, akcentuje znaczenie relacji: system reprezentacji - wyrażenia - słowa dla efektywności dialogu.Jak już wspomniałem, rozdziały I i II można potraktować jako ogólne. To określenie jest związane z uniwersalnością poruszanych w nich zagadnień. Są one (rozdziały i zagadnienia) rodzajem wprowadzenia teoretycznego do problematyki bardziej szczegółowej, skupionej w rozdziale III wokół przedszkola, a w rozdziale IV wokół przestrzeni przedszkole - szkoła. Rozdział III rozpoczyna szereg pytań zadanych przez Danutę Waloszek w tekście Dialog jako sposób istnienia podmiotów w edukacji. Pytania te dotyczą dialogu i sytuacji dialogowej, roli nauczyciela i dziecka w procesie dydaktyczno - wychowawczym. Próba odpowiedzi na te pytania prowadzi do interesującej z metodycznego punktu widzenia procedury dialogowania w przestrzeni publicznej przedszkola.Na istnienie zróżnicowanych poziomów i narzędzi dialogu w przedszkolu wskazuje Małgorzata Karwowska - Struczyk (Dialog w przedszkolu - różne poziomy i narzędzia). Nazywając dialog dziecko - dorosły dwupodmiotową interakcją rozważa warunki niezbędne do jego właściwego przebiegu. W swych rozważaniach umiejętnie łączy osobistą refleksję z wynikami badań empirycznych.Do pojęcia dialogu znaczeń odwołuje się Monika Wiśniewska - Kin (Oswajanie i inicjowanie dialogu znaczeń w przedszkolu). Wychodząc od teorii "pośredniczenia w uczeniu się" Lwa S. Wygotskiego przedstawia jej implikacje dla edukacji oraz analizuje właściwości interakcji dziecko - dorosły z punktu widzenia zachowania osoby dorosłej. To kolejny już w tym rozdziale przykład integracji teorii z praktyką.W podobnym nurcie (teoria - praktyka) mieści się obszerna wypowiedź Agnieszki Olczak (Dialog w diadzie dziecko — dorosły). Dostrzegając niedostatki teorii Autorka analizuje podstawowe dla dialogu kwestie teoretyczne, a następnie skupia uwagę na dialogu jako postawie wobec ludzi i dialogu jako akcie komunikacji. Na tej podstawie formułuje tezę o dialogu jako podstawie demokratyzacji w wychowaniu oraz przedstawia warunki sprzyjające podmiotowości dialogu.Ciekawy rodzaj dialogu opisuje Teresa Neckar-Ilnicka (Dialog pokoleń w instytucji edukacyjnej. Nauczyciel - emeryt jako wolontariusz w przedszkolu). Będące przedmiotem jej zainteresowań relacje międzypokoleniowe są wciąż mało zbadanym obszarem oddziaływań wychowawczych. Dobrze zatem że, chociaż w syntetycznej formie, to zagadnienie pojawiło się w pracy poświęconej dialogowi miedzy dorosłymi i dziećmi.Czas dialogu w przestrzeni rozciągającej się między przedszkolem a szkołą to tematyka rozdziału IV. Inauguruje ją Dorota Kłus - Stańska artykułem Miedzy przedszkolem a szkołą: od monologu do dialogu osób i znaczeń. Już sam tytuł kieruje naszą uwagę na odrębność monologu i dialogu oraz na specyfikę obu tych typów komunikacji w wyróżnionych instytucjach edukacyjnych. Do tego dochodzi monolog i dialog nie tylko osób, ale i znaczeń. Jest to tekst erudycyjny, odwołujący się do teorii socjologicznych i filozoficznych. Jego znaczenie dla całego zbioru tekstów jest niezwykle istotne.Kolejny tekst tego rozdziału jest komentarzem do badań przeprowadzonych wśród trzecioklasistów. Małgorzata Żytko (Przejście z kultury edukacyjnej przedszkola do szkoły — otwarcie nowych możliwości rozwoju czy ograniczenie aktywności dzieci?) analizuje w nim opinie nauczycieli na temat edukacji językowej i matematycznej, kreśli mapę zróżnicowania ich poglądów oraz ukazuje związek tych opinii z osiągnięciami szkolnymi uczniów (badania testowe z lat 2006 i 2008). Wspomniane analizy mają duże walory praktyczne, szczególnie w kontekście przekraczania progu szkoły przez dzieci sześcioletnie.O możliwości dokonania zmian w obszarze społecznych interakcji nauczyciel - uczeń pisze Jolanta Nowak (Dziecko jako aktywny uczestnik edukacyjnego dialogu) i w sposób klarowny charakteryzuje niezbędne działania dydaktyczno -wychowawcze.Wspólne działania, ale tym razem nauczycieli przedszkola i szkoły, sątematem rozważań Lidii Wollman (Poznaj mnie, jeśli chcesz mnie uczyć, czyli o współpracy nauczycieli przedszkola i szkoły). Na podstawie wyników badań dzieci sześcioletnich Autorka przedstawia i komentuje nadzieje i obawy dzieci na progu szkoły. Jest to dobre wprowadzenie do szerszych badań, których celem mogłoby być opracowanie wielowariantowych procedur łagodzących napięcia towarzyszące przejściu z przedszkola do szkoły. Dobrym zakończeniem rozdziału jest artykuł Agnieszki Nowak - Łojewskiej na temat barier występujących w szkolnym dialogu (Dialog w szkole -potencjalne szanse, realne zagrożenia). Szczególnie cenne są uwagi dotyczące metod pokonywania istniejących przeszkód, tak aby w szkole był czas na dialog i przestrzeń dla niego.W rozdziale V zamieszczone są dwa istotne teksty wykraczające poza problematykę dialogu. Pierwszy z nich, przygotowany przez Bogusława Śliwerskiego (Paradoksy polityki oświatowej w Polsce), opisuje i analizuje absurdy edukacyjne ostatnich lat. Autor wychodząc od stwierdzeń Czesława Kupisiewicza przechodzi do własnych, jakże trafnych spostrzeżeń na temat szeroko rozumianej polityki społecznej, w tym polityki edukacyjnej. Jest to materiał do uważnej lektury, inspirujący do sprzeciwu wobec gwałtu na zdrowym rozsądku.Drugi, autorstwa Danuty Waloszek, dotyczy newralgicznego dla edukacji problemu równości szans (Czynniki dostępu dzieci do edukacji jako warunek szansy życiowej). Autorka wnikliwie analizuje pojęcia sprawiedliwości wyrównującej i proporcjonalnej, charakteryzuje dostęp do edukacji w kontekście konstytucyjnym, terytorialnym, organizacyjnym i programowo - ofertowym. W efekcie mamy do czynienia z wielostronnym przedstawieniem rozpatrywanego zagadnienia, z ujęciem systemowym złożonej sytuacji ekonomiczno - społecznej.Zakończenie jest swoistym podsumowaniem autorskiego wielogłosu dotyczącego różnych aspektów dialogu w edukacji. Jest syntezą obejmującą elementy diagnozy i prognozy. Przechodząc do ogólnej oceny zbioru tekstów przygotowanych pod redakcją naukową Danuty Waloszek chciałbym podkreślić znaczenie podjętej problematyki dla współczesnej teorii i praktyki pedagogicznej. Uważam, że recenzowana praca zbiorowa jest spójna, jest przykładem umiejętnego łączenia wątków teoretycznych z wynikami badań, jej poziom naukowy oceniam wysoko - z pełnym przekonaniem rekomenduję ją do druku. (z recenzji prof.dr. hab. Stefana Kwiatkowskiego)

I. Problemy współczesnego dzieciństwa jako podstawa zaistnienia dialogu w edukacji * II. Dialog w edukacji jako odpowiedź na nowe zadania dla współczesności * III. Dialog w edukacji przedszkolnej * IV. Dialog w przestrzeni pomiędzy przedszkolem i szkołą * V. Między założeniami a realiami w systemie oświaty w Polsce

Nabywanie umiejętności czytania i pisania wraz z rozwijaniem logicznego myślenia w glottodydaktyce ojczystojęzycznejZagadnienia współdziałania w procesie wychowania społecznego w przedszkoluWybrane aspekty wykorzystania Internetu w pracy zawodowej nauczyciela wychowania przedszkolnegoPrzygotowanie dziecka do podjęcia nauki w szkole. Nowe pytania, nowe niepokojeŚwiat w przedstawieniach graficznych dzieci